Ιστορία

Αόριστη ανάγκη προσμονής και γενικού build up

Περίπου ένα χρόνο απορούσα που κανείς δεν είχε αγοράσει το makaronia.me domain. Μου φαινόταν τόσο έξυπνο λογοπαίγνιο, που το έβρισκα σα θαύμα που ήταν ελεύθερο. Που δεν το είχε σκεφτεί κανείς.

Το λογοπαίγνιο έγκειται στο εξής φαινόμενο που παντρεύει μεγαλοφυώς το URL scheme με το ελληνικό συντακτικό των συνταγών για μακαρόνια:

makaronia.me/<το όνομα του άρθρου>
makaronia.me/concept	# το παρόν άρθρο
makaronia.me/kima	# ένα άρθρο για την αυτοπεποίθησή μου

Σε όσους το “εκμυστηρεύτηκα”, γιατί φοβόμουν μη μου κλέψουν την ιδέα (σα startup), φάνηκε από χαριτωμένο μέχρι σεφερλικό. Δε με συμμερίστηκε κανείς. Ήμουν μόνος.

Μία περίοδο έπαθα και obsession. Έμπαινα κάθε μέρα και κοίταζα τη διαθεσιμότητά του domain. Έφτιαξα και scriptάκι. Θα μπορούσα να έχω κερδίσει άπειρο χρόνο αν απλά αγόραζα το domain με τα 5-6 ευρά που έκανε όταν το πρωτοείδα. Δε μου ήταν και άγνωστη διαδικασία, ήδη είχα αγοράσει το securosophy.com που περιέχει ένα γαμάτο αγγλόφωνο μπλόγκ για IT Security και Psychology crossovers (γιατί αν δεν τιμάς το σπίτι σου θα αρχίσει να επιστρέφει 404 HTTP - Not Found).

Η μεγάλη αγορά

Όταν τελικά το ψώνισα δυσκολεύτηκα να βρω ένα blog engine που να επιτρέπει το λογοπαίγνιό μου. Ήταν πραγματικά περιέργο που στο internet μπορείς να αγοράσεις οχτάχρονο αγοράκι σε κομμάτια, και δε μπορείς να βρεις κάτι έτοιμο να υποστηρίζει custom URLs. Έτσι το έστησα μόνος μου στο Github με εκείνα τα απαίσια θέματα από το Jekyll και μέχρι τις 9/7/2023 έμοιαζε κάπως έτσι (το κείμενο για τη γιαγιά) .

Το αρχικό content γράφτηκε στο μακρινό (αν είσαι στην Ελλάδα) Άμπου Ντάμπι, όπου πέρασα μερικούς καλοκαιρινούς μήνες ως σκληρά εργαζόμενος το 2017, έρημος, βαρύς και μόνος.

Τώρα προσπαθεί να διανθίζεται παλεύοντας με το συνεχές writer’s block που κουβαλάω από τις εποχές του “Σκέφτομαι και Γράφω” του δημοτικού, και χαλαρώνει κάπως όταν τύχει να (ξανα)διαβάσω Γιάννη Σκαρίμπα, Νίκο Δήμου, Κωστάκη Ανάν, Αύγουστο Κορτώ, Ίταλο Καλβίνο, Ντέηβιντ Φόστερ Γουάλας, Χούλιο Κορτάσαρ, ή προηγούμενα κείμενά μου.

Το Μενού

Το μενού περιέχει λεκτικές μακαρονάδες περιχυμένες με σκέψεις αμφιβόλου ποιότητος και τρόπου παρασκευής, που θα προβάλλονται, δίχως αιδώ (θα περιέχουν και κακές λέξεις πιθανώς, όπως: “μαλάκας”, “(μ)πούτσα”, “μητσοτάκης”, “MacBook Pro” κ.α), σε αυτή τη γωνιά του ηλεκτρονικού κωλοχανείου που λέγεται και Ιντερνέτ.